Ռուսաստանի Անվտանգության խորհրդի փոխնախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը ռուս լրագրողներին և VKontakte-ի օգտատերերին տված հարցազրույցում (հատվածը հրապարակվել է նրա Telegram ալիքում) հայտարարել է, որ Ռուսաստանն այժմ «պատերազմում է ՆԱՏՕ-ի բանակների 3 միլիոն 600 հազար ներկայացուցիչների հետ»։
ՌԴ Անվտանգության խորհրդի փոխնախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի խոսքով՝ ՈՒկրաինա ամեն օր արևմտյան զենքի մատակարարումը մոտեցնում է միջուկային ապոկալիպսիսը։ Մեդվեդևն այսպիսով շատ պարզ հասկացրել է, որ Ռուսաստանի համբերությունը մի օր կարող է հատել և ՈՒկրաինա արևմտյան սպառազինություն տեղափոխող ՆԱՏՕ-ի տրանսպորտին հարվածելու որոշում կայացվել:
Օրերս հայտնի դարձավ Մեծ Բրիտանիայի մի որոշման մասին, որը հակամարտ կողմերին (այսինքն՝ մի կողմից ՈՒկրաինայի միջոցով Ռուսաստանի դեմ պատերազմող Արևմուտքին և ՈՒկրաինային, մյուս կողմից՝ Ռուսաստանին) աննախադեպ խոշոր քայլով մոտեցրեց միջուկային զենքի օգտագործմանը:
ՈՒկրաինայի անկախության կորստի կամ պարտության դեպքում, Ֆրանսիայում Լեհաստանի դեսպանի և դեսպանատան հայտարարությունների համաձայն, Լեհաստանը կմտնի ռուս- ուկրաինական հակամարտության մեջ:
Նույնիսկ ընդամենը 1 տարի առաջ աշխարհում շատ քչերը կարող էին երևակայել այն իրավիճակը, որում այսօր գտնվում է աշխարհը: Կասկածից դուրս է, որ Երրորդ համաշխարհային պատերազմն արդեն սկսված է, ուղղակի այն ընթանում է առայժմ սահմանափակ մասշտաբներով և հիմնականում միջնորդավորված (պրոքսի) և համակցված (հիբրիդային) պատերազմների ձևով:
Ժամանակին Հաագայի միջազգային քրեական դատարանը ուներ լուրջ հեղինակություն, սակայն այսօր հենց այս դատարանի ոչ ռացիոնալ որոշումների պատճառով այն կորցնում է իր իմաստը։ Դատարանը դառնալով քաղաքական գործիք, ըստ էության արձանագրեց գործող աշխարհակարգի վախճանը։
Ամերիկական՝ առանց տարբերանշանների, Ղրիմին հարող տարածքներում հետախուզում կատարող գերժամանակակից անօդաչու թռչող սարքը, «տեսնելով» ռուսական մարտական հերթապահության մեջ գտնվող կործանիչները, «շփոթված» ընկել է Սև ծովի խորքերը:
Աշխարհը խառնվել է իրար:
Շահերի ու հեգեմոնիզմի դրսևորման համար մարդկային կյանքերը լոկ գրոշներ արժեն:
Սպառնալիքի և ուժի կիրառման հռետորաբանությունը դարձել է ստանդարտ գործելաոճ ու քաղաքական ուղեգիծ:
Ինչու է Արևմուտքն աչք փակում Նիկոլ Փաշինյանի ապօրինությունների վրա, ինչը չէր անի Սերժ Սարգսյանի, առավել ևս՝ Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության տարիներին
Ժողովրդավարությունը և իրավապաշտպանությունն ավարտվում են այնտեղ, որտեղ սկսվում է այդ արժեքները տարածողների աշխարհաքաղաքական շահը։
Արդյո՞ք պատահականություն է սեպտեմբերին Իսրայելի հարձակումը, հատկապես՝ սեպտեմբերի 27-ից ավելի ուժգին, ինտնեսիվ հարձակումները Լիբանանի վրա։ Ադրբեջանի հետ սերտ ռազմական համագործակցության մեջ գտնվող Իսրայելը ի՞նչ ակնկալիքներ ունի սեպտեմբերին սկսած ռազմական գործողություններից, ու՞ր է փորձում այն տանել, ո՞ր տարածաշրջան է փորձում տեղափոխել։